چرا شيعيان اگر رفت و برگشت آنها 45 كيلومتر باشد نماز و روزه آنها شكسته مى شود ولى سنّى اگر 100 كيلومتر بروند بايد نماز و روزه خود را كامل و تمام انجام دهند.
پاسخ : اختلاف در وجود منابع روايى و أحاديث موجب اختلاف در فتوا شده است. شيعه بر اساس رواياتى كه از امام صادق عليه السلام دارد، استفاده مى كند كه سفر با 44 كيلومتر محقّق مى شود و بر اساس آيات و رواياتى كه مى گويد مسافر بايد نماز خود را شكسته و روزه خود را افطار كند، فتوا مى دهد كه اين فرد نمى تواند نماز كامل و يا روزه بگيرد.
يكى از شرايط قصد و ناقص خواندن نماز آن است كه مسافت شرعى پيموده شود. كه در مقدار مسافت شرعى ديدگاه مذاهب مختلف است.
از ديدگاه فقه اهلبيت، سفر با هشت فرسخ كه در واقع 44 كيلومتر است محقق مى شود، اين مقدار خواه در رفتن يا رفت و برگشت يا به صورت تلفيقى باشد.
از نظر حنفيه، مقدار مسافت را به اندازهاى مى دانند كه سه روز بتوان طى مسافت نمود، از نظر آنان فرسخ اعتبارى ندارد.
برخى از علماى حنفى معتبر مى دانند امّا مقدار آن را 24 فرسخ گرفته اند. ساير مذاهب اهلسنّت 16 فرسخ را در جهت رفتن، نه آن كه رفت و برگشت شانزده فرسخ، باشد، مى دانند. كه در حدود 80/5 كيلومتر و 140 متر شود اين اندازه مورد اتفاق مذاهب اهلسنّت جز ابوحنيفه مى باشد.
درباره اصل قصر خواندن نماز و در سفر، أحاديث صحيح و اجماع است. قال ابن عمر صحبت النبى صلى الله عليه وآله وسلم فكان لايزيد فى السّفر على ركعتين؛ ابن عمر مى گويد: در سفر همراه پيامبرصلى الله عليه وآله وسلم بودم كه بر دو ركعت چيزى را اضافه نمى فرمود. [1]”
پاورقي
[1] الفقه على مذاهب الاربعه، ص 609.
دیدگاهتان را بنویسید